Over de ziek­te van Hun­ting­ton

Ziek­te van Hun­ting­ton

De ziek­te van Hun­ting­ton is een zeld­za­me er­fe­lij­ke ziek­te die be­paal­de de­len van de her­se­nen aan­tast door een af­wij­kend gen op het vier­de chro­mo­soom. Een com­plexe en hef­ti­ge ziek­te die ook wel om­schre­ven wordt als een com­bi­na­tie van symp­to­men van ALS, schi­zo­fre­nie en Alz­hei­mer.

De ziek­te uit zich on­der an­de­re in on­wil­le­keu­ri­ge, on­ge­wil­de be­we­gin­gen die lang­zaam ver­er­ge­ren. De­ze li­cha­me­lij­ke symp­to­men ogen vaak on­rus­tig of ze­nuw­ach­tig. Daar­naast zijn er di­ver­se psy­chi­a­tri­sche symp­to­men, zo­als per­soon­lijk­heids­ver­an­de­rin­gen en een ver­stan­de­lij­ke ach­ter­uit­gang. Er is vaak ook spra­ke van ge­wichts­ver­lies, slaap­stoor­nis­sen en stoor­nis­sen aan het au­to­no­me ze­nuw­stel­sel.
Het ziek­te­ver­loop is per per­soon ver­schil­lend. "De eer­ste symp­to­men open­ba­ren zich meest­al tus­sen de 35 en 45 jaar, als men­sen mid­den in het le­ven staan", licht Joy­ce Hef­fels toe. "De kans op over­er­ving is vijf­tig pro­cent. Dat be­te­kent dat ie­mand vaak z'n he­le le­ven met Hun­ting­ton te ma­ken heeft. Bij­voor­beeld eerst bij een ou­der en daar­na bij zich­zelf of een broer of zus." De he­le fa­mi­lie wordt er emo­ti­o­neel en so­ci­aal door ge­trof­fen.

Het is op dit mo­ment niet mo­ge­lijk om de ziek­te te ge­ne­zen of zelfs het ver­loop af te rem­men. De be­han­de­ling is ge­richt op het ver­min­de­ren van klach­ten en ziek­te­ver­schijn­se­len om zo de kwa­li­teit van het le­ven van de cli­ënt te ver­be­te­ren. De cli­ënt, even­tu­e­le part­ner, fa­mi­lie en ver­zor­ging heb­ben baat bij spe­ci­a­lis­ti­sche zorg. Land van Hor­ne draagt hier graag aan bij en ont­wik­kelt zich daar­om tot ex­per­ti­se­cen­trum.

 

Hebt u vragen?

Direct contact

Hulp nodig? Bel ons! Of klik op de bel knop, dan bellen wij u terug.